ผ่านมาแล้วเนิ่นนาน นึกถึงวันวาน ครั้งเราไร้เดียงสา
เคยตามพ่อจับปูจับปลา แม่สอนเย็บผ้า ย่าสอนหุงข้าว
ตามพ่อเฒ่า นั่งเรือตังเก จนหวันโพล้เพล้ลับขอบฟ้าเคยล้อมวง กินข้าว พร้อมหน้าพร้อมตา แต่วันนี้ ลูกจากบ้านมา เมืองกรุง
คิดถึงบ้านเราเหลือเกิน ไม่ได้หลบบ้านนานราสา
ยังคิดถึงพ่อเฒ่า คิดถึงแกงพุงปลา หนังลุงโนรา มันยังคงเตือนว่า ออ ออ
ถึงแอบร้องไห้ถึงมีน้ำตา ถึงดาวบนฟ้าไม่อยู่ข้างกาย
ยังคิดถึงบ้าน คิดถึงหนำร้าย ที่ๆเราจากมา
ไม่เคยลืมถิ่นยังกินลูกตอ ไม่นานเกินรอลูกขอสัญญา
ความสำเร็จลูกอิเอาหลบ มาพร้อมใบปริญญาให้ภูมิใจ
คิดถึงบ้านเราเหลือเกิน ไม่ได้หลบบ้านนานราสา
ยังคิดถึงพ่อเฒ่า คิดถึงแกงพุงปลา หนังลุงโนรา
มันยังเตือนว่า ออ ออ
ถึงแอบร้องไห้ถึงมีน้ำตา ถึงดาวบนฟ้าไม่อยู่ข้างกาย
ยังคิดถึงบ้าน คิดถึงหนำร้าย ที่ๆเราจากมา
ไม่เคยลืมถิ่นยังกินลูกตอ ไม่นานเกินรอลูกขอสัญญา
ความหวังที่รอตั้งแต่วันที่ลา อีกไม่นานลูกจะหลบมา
ถึงแอบร้องไห้ถึงมีน้ำตา ถึงดาวบนฟ้าไม่อยู่ข้างกาย
ยังคิดถึงบ้าน คิดถึงหนำร้าย ที่ๆเราจากมา
ไม่เคยลืมถิ่นยังกินลูกตอ ไม่นานเกินรอลูกขอสัญญา
ความหวังที่รอตั้งแต่วันที่ลา อีกไม่นานลูกจะหลบมา
พร้อมความภาคภูมิใจ
อีกไม่นานลูกจะหลบไปที่บ้านเรา