ที่เดิมตรงนั้นที่เคยพบกัน
จากมุมตรงนั้นที่เธอหันมา
ตื่นตอนเช้าได้พบสบตาแล้วเธอยิ้มมา อย่างเคย
ที่เธอและฉันหัวเราะให้กัน
วันที่เคยร้องไห้ไปพร้อมกัน
ทุกอย่างที่พบที่เคยเข้าใจที่ทำพลาดไป สุดท้ายก็ผ่าน
รู้ทั้งรู้ ไม่มีวันกลับมาเริ่มใหม่
ไม่มีใครจะรั้งเอาไว้ ต้องปล่อยให้มันผ่านไป
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
รู้ว่ามันคงไม่กลับมาเริ่มใหม่
ขอแค่เพียงได้จำทุกอย่างจนขึ้นใจ
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
ฉันคงไม่ห้ามน้ำตาให้มันไม่ไหล
แค่ขอให้ฉันจำไว้ ก็พอ
ไม่มีใครรู้จะลืมเมื่อไหร่
ภาพในวันนั้นมันจะจางไปแค่ไหน
จดบันทึกมันไว้ข้างในไม่อยากให้มัน หล่นหายไป
รู้ก็รู้ ไม่มีวันกลับมาเริ่มใหม่
ไม่มีใครจะรั้งเอาไว้ และเราก็ต้องห่างไกล
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
รู้ว่ามันคงไม่กลับมาเริ่มใหม่
ขอแค่เพียงได้จำทุกอย่างจนขึ้นใจ
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
ฉันคงไม่ห้ามน้ำตาให้มันหยุดไหล
แค่ขอให้ฉันจำไว้ ก็พอ
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
รู้ว่ามันคงไม่กลับมาเริ่มใหม่
ขอแค่เพียงได้จำทุกอย่างจนขึ้นใจ
ห่างออกไป ค่อยๆ ห่างออกไป
ฉันคงไม่ห้ามน้ำตาที่มันรินไหล
แค่ขอให้ฉันจำไว้ ก็พอ
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
ทุกเรื่องราวมันคงต้องผ่านพ้นไป
เหลือแค่เพียงเป็นรอยจางๆในหัวใจ
ห่างออกไป ค่อยๆห่างออกไป
ฉันคงไม่ห้ามน้ำตาที่มันรินไหล
แค่ขอให้ฉันจำไว้ ก็พอ
ทุกเรื่องราวที่เกิด
แค่ขอให้ได้จำไว้ ก็พอ