ออนซอนผาแดงกับนางไอ่เพินได้ฮักกัน
ท้าวภังคีเสียใจจนสั่น
คาถาบ่หมานคือเท้าผาแดง
ย้อนว่าฮูปห่างฮ้าย
แค่นาคน้อยบ่มีตำแหน่ง
นางไอ่คนอ้ายฮักแฮง
เลยถึกผาแดงเพินแย่งเอาไป
ภังคีกระฮอกด่อนถูกตัดตอนฮักยังบ่พอ
ยังฟักเนื้ออ่อมลงใส่หม้อ
กินกันทั้งเมืองแม้แต่นางไอ่
ได้แต่ภาวนาฮักเจ้าส่ำฟ้าฮู้บ่นางอ้าย
สิฮักเจ้าทุกภพชาติไป
ชาตินี้นางไอ่เป็นของผาแดง
ภังคีผลาแอวบ่มีนำเพิ่น
นางไอ่ผู้แก้มเปิ่นเวิน
เจ้ากะเลยเสิ่นไปกับผาแดง
มาคืออ้ายคักได้ฮักกับเจ้าแต่ถึกเขาแซง
เขายาดเอาเจ้าไปแต่ง
ฮักหลายคำแพงแต่อ้ายขอลา
เปรียบเหมือนภังคีที่ต้องคอยตามฮักนางไอ่
คือกันแท้น้อกับอ้าย
ฮักเจ้าแป๋ตายแต่ได้น้ำตา
ชาตินี้บ่สมหวังกะบ่เป็นหยังถือว่าบุญผลา
สิโอนทุกอย่างไว้รอชาติหน้า
มื้อล่ะนางไอเซาฮักผาแดง
