กูฝึกเล่นกีตาร์ตอนอายุสิบสี่
อยู่กับยาย พ่อแม่กูไม่มี
ยายบอกให้กูตั้งใจเรียนดีดี
กูเลิกเรียนกูออกจากบ้านโดยที่ตังค์ไม่มี
กูเข้ามาในกรุงเทพเพื่อเปิดกว้างโลก
กูต้องทำให้ได้แบบไม่พึ่งโชค
กูเจอทั้งเพื่อนที่ดีและแบบว่าเหี้ยโคตร
ช่างแม่งไม่เป็นไรกูไม่อยากถือโทษ
ยุคหน้าต้องเป็นยุคที่กูนั้นโชติช่วง
ทำเพลงทั้งวันถึงเที่ยงคืนกูโคตรง่วง
กูตั้งใจจนได้ทำเพลงให้กับพวกพี่พี่
อีกไม่นานกูต้องได้ย้ายออกไปจากที่นี่
ชีวิตกูเดินทางมาถึงที่กูฝัน
กูมีเงินมากมายจากเพลงที่กูทำ
แต่ชื่อเสียงมันพรากเสียงหัวเราะที่กูขำ
แม่งกูไม่เหลือใครสักคนอยู่ข้างหลัง
ในคืนเหงาใจไม่มีแสงใด
ต้องการแสงเทียนไม่อยากฟังเสียงใครใคร
แค่อยากฟังเสียงหัวใจตัวเอง
ในคืนเหงาใจไม่มีแสงใด
ต้องการแสงเทียนไม่อยากฟังเสียงใครใคร
แค่อยากฟังเสียงหัวใจตัวเอง
กูไม่ต้องการคนทั้งโลกให้จดจำกู
กูไม่ต้องการพรพระเจ้าช่วยมานำกู
กูแค่ต้องการยายและแม่ให้แกมองดู
ให้แกภูมิใจที่กูเป็นกู ก็พอ
