โอ้ละน้อใจผวา บินเซิน
เจ้าผู้แก้มเป็นเวิ่น อยู่โพ้นแดนไกล
ใจผู้ข่าเห็นแล้วหวั่นไหว ผู้แดนไกลหลงเมืองลับแล
บ่เว่าขี้ตั๋ว บ่ได่มั่วปริ้นไป
อันละว่าหัวใจอ้ายคนชื่อ
บ่เคยพ้อไผ งามหลาย งามคือ
เจ้า ผู้สาวเอย
ลัดป่าฝ่าดง พงไพรพงพี
มาพ้อคนดี แก้มสีจายวาย
รำพึงรำพัน ทุกค่ำแลงไป นอนบ่ได่
กระสับกระส่าย อยู่เบิดคืน
ปานลึก อาคม คุณไสย
โอ้แม่ทรามวัย หลงคักหลงแน คิดฮอดแต่หน้าเจ้า
ตาคมน้อคำแหล่ ทรงสิถึกละแหมะ
ลึกของเจ้าแล้ว ผู้สาวเอย
บ่เว่าขี้ตั๋ว บ่ได่มั่วปริ้นไป
อันละว่าหัวใจอ้ายคนชื่อ
บ่เคยพ้อไผ งามหลาย งามคือ
เจ้า ผู้สาวเอย
ลัดป่าฝ่าดง พงไพรพงพี
มาพ้อคนดี แก้มสีจายวาย
รำพึงรำพัน ทุกค่ำแลงไป นอนบ่ได่
กระสับกระส่าย อยู่เบิดคืน
ปานลึก อาคม คุณไสย
โอ้แม่ทรามวัย หลงคักหลงแน คิดฮอดแต่หน้าเจ้า
ตาคมน้อคำแหล่ ทรงสิถึกละแหมะ
ลึกของเจ้าแล้ว
ลัดป่าฝ่าดง พงไพรพงพี
มาพ้อคนดี แก้มสีจายวาย
รำพึงรำพัน ทุกค่ำแลงไป นอนบ่ได่
กระสับกระส่าย อยู่เบิดคืน
ปานลึก อาคม คุณไสย
โอ้แม่ทรามวัย หลงคักหลงแน คิดฮอดแต่หน้าเจ้า
ตาคมน้อคำแหล่ ทรงสิถึกละแหมะ
ลึกของเจ้าแล้ว ผู้สาวเอย