รัก…เป็นอะไรที่มีแล้วต้องยึดติด
เรา…เลยไม่คิดแบบนั้น
เธอกับฉัน…เป็นแค่คนสองคนที่เข้าใจกัน
ไม่เห็นจำเป็นต้องเยอะอะไรเลย
แต่ทำไมยิ่ง ชิด ชิด ชิด ก็ยิ่ง คิด คิด คิด
ยิ่งสนิท ก็ยิ่งต้องการเจอ
เหงาทุกครั้งที่ต้องไกล โคตรหวั่นไหวเมื่อใกล้เธอ
ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ฉันเองที่ผิด
ที่เผลอไปคิด เกินเส้นไกลอย่างนี้
ไม่รู้จะอยู่ตรงนั้นยังไง ทางออกไปก็ไม่มี
เธอช่วยบอกที จากนี้ต้องทำไง
ก็ไม่ได้เจ็บแต่เหงา จะออกไปก็ยิ่งเหงา
มันต้องทำไงดี ให้เรายังมีเรา
ตกลงไว้..ไม่รัก ทำไม่ได้เลยสักอย่าง
โทษตัวเองแค่นั้น ก็เพราะฉันทำมันพัง
อยากจะทำตัวอย่างเดิม ก็ไม่ไหว
อยากจะหวงเธอสักนิด ก็ไม่ได้
อยู่ในพื้นที่ต้องห้าม ถึงอยู่ใกล้แต่ห้ามเข้าไป
แต่ทำไมยิ่ง ชิด ชิด ชิด ก็ยิ่ง คิด คิด คิด
ยิ่งสนิท ก็ยิ่งต้องการเจอ
เหงาทุกครั้งที่ต้องไกล โคตรหวั่นไหวเมื่อใกล้เธอ
ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ฉันเองที่ผิด
ที่เผลอไปคิด เกินเส้นไกลอย่างนี้
ไม่รู้จะอยู่ตรงนั้นยังไง ทางออกไปก็ไม่มี
เธอช่วยบอกที จากนี้ต้องทำไง
ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ฉันเองที่ผิด
ที่เผลอไปคิด เกินเส้นไกลอย่างนี้
ไม่รู้จะอยู่ตรงนั้นยังไง ทางออกไปก็ไม่มี
เธอช่วยบอกที จากนี้ต้องทำไง
