เปรียบเธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า
หยาดเพชรเกล็ดแก้วแววฟ้า ร่วงมาจากฟ้าหรือไร
หยาดมาแล้วอย่าช้ำโศก พลอยคนทั้งโลกร้องไห้
หยาดเพชรเกล็ดแก้วผ่องใส นั้นอยู่ไกลเกินผูกพัน
แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกลั้นน้ำตาอาลัย
เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชร หยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน
แม้ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคงไหวหวั่น
ดวงดาวก็พลอยเศร้าโศกศัลย์ มิอาจกั้นน้ำตาอาลัย
เอื้อมมือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอรักแล้วจึงฝันใฝ่
หยาดเพชร หยาดละอองผ่องใส แม้อยู่ในความมืดมน
