คิ้วโก่งคันศร ขนตางอนแก้มอ่อนป่ายล่าย
ฟังสำเนียงเจ้าลำตังหวาย หยวกหยวกย้ายมาม่วนแท้น้อ
ปากหวานแท้อ้าย เป็นคนทางใดน้อพ่อรูปหล่อ
ผู้สาวอุบลอ้ายได้มาพ้อ อยากเอาใจเกาะเกี้ยวกันเบิ่งเด้
หยวกส่อยกันเด้อคนผู้เท่
อ้ายตกเสน่ห์ หลงมนต์ตังหวาย
บัดนี้ บุญจ่องใจละได้มาพบพ้อ งามแท้น้อละผู้แก้มเปิ่นเวิ่น
ตกกะเทินละอ้ายพออยากเว้า นำเจ้าน้อละแม่นเบิ่งเด
มวยผมเพละอยากซูแท้น้อ อยากซูแท้น้อ ละอยากซูแท้น้อ
คนงามละของอ้ายนี้เอย ซมเซยหลาย
ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก
ชายเอ้ย น้องนี้ปอดน้อละแม่นอ้อยซ้อย
เสมอดั่งน้อละใบตองตัด พัดแต่เป็นน้อละแม่นหญิงมา
บ่มีชายสิมาเกี้ยว พัดแต่น้อละคันซอนลอนขึ้น
บ่มีเครือใดสิมาเกี้ยวพุ่ม พัดแต่เป็นน้อละแม่นพุ่มไม้
เครือสิเกี้ยวกะละแม่นบ่มี กะแม่นบ่มี กะละแม่นบ่มี
อ้ายพี่อย่าตั้วนางเด้อ เดอชายเด้อ
ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก
ได้มาพบพ้องามแท้นอสาวเขมราฐ
เจ้าผู้สูงอาดหลาด งามปานวาดพระอินทร์แต้มแต่ง
ผู้สาวบ้านเจียดอ้ายอยากมาเบียดหัวใจคำแพง
ฮักน้องหลายเเฮงเเฮง อยากเบิ่งแยงอีหลีเด้คำ
สิจดสิจำคำเจ้าของเว้าได้บ่น้อ
บัดเถื่ออ้ายไปพ้อ สาวบ้านอื่นย้านตื่นลืมนาง
สาวเมืองอุบลเลือดใจข้นบ่มีวันจาง
ย้านแต่อ้ายมายม้าง เลือดใจจางปานน้ำล้างมือ
นางเอ๋ย ซาว่าอ้ายล่ะได้ลงมือบ้ำ
สินำฮ่อนลงเบิ๊ดสู่หง่า พร้าบ่บ่านละคันขวานบ่อเป้
ทางอ้ายน้อละแม่นบ่เซา คือฮักเจ้าล่ะอีหลีนิแล้ว
อีหลีนี่แล้ว ล่ะอีหลีนี่แล้ว แก้วพลอยนิลถวิลนำน้อง คนงามเอย
ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก
อ้ายเอ่ย คันอ้ายเว้าหนอละแม่นแนวนี้
ว่าสิปัดนอละแมนแผ่นแป้น แบนฝ่ามือล่ะให้อ้ายได้นั่ง
จนกระทั่งชั่วชีวิตน้อง อยู่ครองนอละแม่นด้อมดม
อย่าเผยลม น้อละแม่นปากล่อ น้อแม่นปากล่อ น้อละแม่นปากล่อ
เด๋ออ้ายคันบ่าวคนงาม เขยเมืองอุบล
ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก ย๊วกย๊วก
มักสาวตังหวาย บ่คือทางใดหนออีหลี
สิได้ลาหนี ให้คิดฮอดพี่แน่เด้อน้อง ขอจองใจไว้
อย่าลืมเด้ออ้าย อย่าไลลาลับดับสูญ เอาโขงชีมูลกอดอุบลนี้เป็นพยาน
รักกันนานนาน ดั่งคำสัญญา ชั่วกาลเวลา เกี้ยวใจใส่ลำตังหวาย