มองไปที่นอกหน้าต่าง ยังเห็นภาพในอดีต
ในตอนที่เรายังเด็ก เราเคยเล่นกันตรงนี้.
กองทรายที่เรายืนอยู่ และรอยยิ้มนั้น
ยังคงจำได้ดี ไม่มีอะไรลบหายไปจากใจ
ทุกวันเราวิ่งเล่นกัน เป็นความสุขเล็กน้อยไม่ยิ่งใหญ่
เพียงการละเล่นง่ายด่าย ก็มีรอยยิ้ม
หันมองตัวเองตอนนี้ ยิ่งไคว่ยิ่งคว้าสักเท่าไหร่
ดังความฝันแสนไกล ไปไม่ถึง ..
ยิ่งโตยิ่งเหนื่อย ทุกวันไม่มีสิ่งใดเข้ามาเติมเต็ม
รอยยิ้มมันจางหายไป จนเราไม่ทันได้
ยิ่งโตเท่าไหร่เหมื่อน ฉันยิ่งเดินไปไกลไม่มีหนทาง
อยากกลับไป เป็นเด็ก น้อยยย
วันวานแห่งความทรงจำช่างสุขนัก
เรื่องจริงที่ฉันเผชิญมันโหดร้าย
ดังยิ่งเดินเท่าไหร่ ยิ่งไกลยิ่งห่าง
ยังหาหนทางไม่สักที.
อยากกลับไปเป็น เด็กน้อยยย .. อีกสักครั้ง
