อย่ามาคิดถึงฉันเลย
ทุกคนจะเย้ย หยามหน้าคุณได้
ใครเขาไม่รู้ ความดีฉันมีแค่ไหน
คุณเท่านั้นที่จะรู้ได้ แต่คนอื่นเขานินทา
อย่ามาคิดถึงฉันเลย
ฉันคงชวดเชย เหมือนดังเขาว่า
สิ้นแล้วชาตินี้ อาภัพในวาสนา
สุดจะรักและสุดบูชา ต้องจำฝืนลาจากกัน
ปวดใจเหลือข่ม ชีวิตระทม
เปรียบไปคล้ายดั่งกังหัน
ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน ทุกคนหรือนั่น
ทำดี เขายังขวางกั้น เหยียดหยันประณามว่าชั่ว
อย่ามาคิดถึงฉันเลย
ขอจงสุขเอย อย่ามาหมองมัว
สิ้นแล้วชื่อเสียง จนแม้เพียงเงินติดตัว
คนที่ดีนั้นมีอยู่ทั่ว ส่วนตัวฉันอย่าห่วงเลย
( ซ้ำ * )