เขียนคำว่าเศร้า กับเหงาลงบนกระดาษ
แล้วยื่นคำขาด ต่อไปไม่ต้องเจอกัน
นับแต่วันนี้ จากนี้เราจบสิ้นพลัน
พอแล้วความทุกข์ที่ฉัน ได้รับฉบับหลอกลวง
สะกดคำว่าท้อ ให้พอแล้วลุกยืนขึ้น
ไม่ไปหวนคิดคำนึง ศัตรูอารมณ์ทั้งปวง
ชีวิตต้องเดิน อย่าไปเพลิดเพลินคำลวง
ก้าวข้ามตอเน่าปมห่วง ที่คอยดึงรั้งลงต่ำ
อุปสรรคนะหรือ เหมือนเขียนเสือให้วัวน้อยกลัว
หลอกได้เพียงตอนใจมัว สติมีก็เป็นเรื่องขำ
ลองจ้องตามัน เสือร้ายที่คิดขย้ำ สุดท้ายพยัคฆ์เขื่องดำ ก็แค่กระดาษสีหนา
ชีวิตทุกคน เกิดมาล้วนเคยก้าวผิด
แต่อย่าให้ก้าวเพียงนิด ที่ผิดกำหนดชีวา
ยังมีอีกร้อย หมื่นแสนความทุกข์เข้ามา
ทุกก้าวในวันข้างหน้า ต้องมีความกล้าท้าทาย
