คืนวันเปลี่ยนเวียนไป คล้ายลืมต้นไม้ ที่เคยได้ปลูกไว้
ลืมร้อยยิ้มที่ไร้เดียงสา ไว้กับเด็กคนนั้น
ความทรงจำเมื่อเยาว์วัย เก็บบันทึกจนกลาย เป็นสีจางๆ
ได้มาพบว่าเธอไม่เคยจะจากฉันไป เราเพียง(ยัง)ซ่อนหากันอยู่
เด็ก คนเดิมคนนั้น เรานัดพบกัน อยู่ในจินตนาการ
เสียงเล็กๆในตอนนั้น พูดคุยกับฉัน..แล้วจากไป
ใต้แสงดวงจันทร์อ่อนไหว เวลานี้ช่างไวเหลือเกิน
เวลาได้พาเธอ เติบโตขึ้นไปพร้อมเรื่องราวใหม่ๆ
คือเหตุผลจำเป็นที่ใครก็ต่างเข้าใจ เด็กคนนั้นไม่มีอีกแล้ว
ช่วงเวลาที่เรานั้น โบยบินไปด้วยกัน อยู่ในจินตนาการ
ขอบฟ้าที่เคยวาดความฝัน ส่งยิ้มให้ฉัน แล้วจากไป
ใต้แสงตะวันสดใส เวลานี้ไวเหลือเกิน
