บนถนนที่ทอดทางว่างเปล่า
ดุ่มเดินเดียวดายเหน็บหนาวว้าเหว่
ทุกข์หนักทับถมหนักจนน้ำตาล้นปรี่
มองหาเพื่อนคืนนี้ไม่มี สักคน
มองเห็นถนนสายทางที่เปลี่ยนแปลง
ต่างคนแสดงไปตามเวลา
ต่างหวังได้ชิดดั่งที่คิดไขว้คว้า
จากที่ใจศรัทธายิ่งห่างทางจริง
อยากพักเมื่อท้อ นิ่งรออย่างคนสิ้นหวัง
ฝั่งฝันฉันยังเลือนลางห่างเกิน
เพียงตัวตนเกิดสับสนเหมือนคนอ่อนแอมากไป
จะเป็นอยู่อย่างไร สังคมเลวร้าย โลกนี้วุ่นวายมากมายเพียงนี้
แลบนถนนผู้คนถึงขันแข่ง
ต่างคนแสดงให้ระแวงต่อกัน
ต่างหวังพิชิต ดังดีเด่นมันต้องเป็นของฉัน
ไม่เหลือการแบ่งปัน จนเป็นสันดานของคน
อยากพักเมื่อท้อ นิ่งรออย่างคนสิ้นหวัง
ฝั่งฝันฉันยังเลือนลางห่างเกิน
เพียงตัวตนเกิดสับสนเหมือนคนอ่อนแอมากไป
จะเป็นอยู่อย่างไร สังคมเลวร้าย โลกนี้วุ่นวายมากมายเพียงนี้
อยากพักเมื่อท้อ นิ่งรออย่างคนสิ้นหวัง
ฝั่งฝันฉันยังเลือนลางห่างเกิน
เพียงตัวตนเกิดสับสนเหมือนคนอ่อนแอมากไป
จะเป็นอยู่อย่างไร สังคมเลวร้าย โลกนี้วุ่นวายมากมายเพียงนี้
อยู่บนถนนสายทางชีวิตหม่น
เบื่อหน่ายผู้คนตัวตนคนเช่นไร
ซ่อนเร้นปิดบังจนบางครั้งอยู่อย่างอ่อนไหว
ปล่อยตัณหาพาใจพาไปถึงไหนกัน