บุญที่เคยสร้างก่อฮักที่เฮาห่อหุ้มกอดกันมา
บ่อยากมีมื้อฮ้างปะถนอมฮักษาเอาไว้หม่องเก่า
ย่านแต่มันเพม่างฮักเฮามาฮ้างเอาตอนอินแฮง
ย่านแต่ฟ้าเป็นผู้ปั้นแต่งฮักเฮามาแบ่งไปคนละทาง
กอดไผมันกะบ่คือกอดเจ้าในมื้อนั้น
ความรู้สึกที่มีให้กันมันยังจำบ่เคยเลือนหาย
ก็สุด(ก็)แล้วแต่ฟ้าที่เพี่นนั้นส่งเจ้ามา
เพื่อมาลองใจผู้ข้าสิทนเอาได้ส่ำใด๋
หมดเวลาจะฝืนเพื่อยือตัวเจ้าเอาไว้
ฮู้บ่ว่าคิดฮอดหลายเพียงบุญของข้าบ่ถึง