ละอยากเปลี่ยนคำขวัญ กาฬสินธุ์ที่เคยโก้
ให้เป็นเมืองไดโนเสาร์นั่น สิได้บ่ ย้อนถืกสาว
มาตั๋วกันจ้อ ๆ เด้อจ้อๆ หัวใจอ้ายนี้เมื่อยแฮง
มื้อใด๋กะเจ็บจนซอดแจ้ง เด้อชอดแจ้ง
ทันส่วงบ่ทันไค เห็นรูปปั้นไดโนเสาร์
มันเจ็บใจ เคยถ่ายนำ กับเธอนั้น
ลมวอยๆ เอ้า ลมลมลม วอยๆ ใจลอยคิดฮอดคำแพง
ตาเว็นแดง ยามแลงพวมใกล้สิค่ำ
ฮอยอดีต ผุดมาสะกิดให้ทบทวนความจำ
ถืกสาวเมืองน้ำดำ หักลำ ให้ช้ำใจ
บุญเดือนสาม เที่ยวงานโปงลางแพรวา
ฮอดเดือนสี่เดือนห้า สงกรานต์บ้านเฮาจัดใหญ่
เลาะริมเขื่อนลำปาว สาดน้ำ ม่วนคักม่วนหลาย
บุญบั้งไฟ ท่าคันโท ควงคู่โก้ ปานหยัง
ใจคิดตั้ง ฮอดงานแข่งเรือ กะไสยพุ้นสาก่อน
จั่งสิอ้อน สิอ้อน อีแม่นั้น ไปขอ
แต่กะพ้อเรื่องที่ บ่คิดฝัน แต่กะพ้อเรื่องที่ บ่คิดฝัน
เห็นเขามานำกัน คนสำคัญของเจ้า
ถิ่นไดโนเสาร์ ผู้บ่าวสหัสขันธ์
มาเห็นหลักฐาน น้องควงเขาเที่ยวภูสิงห์
งานเส็งกลองร่องคำ เดินโชว์ฝูงชนแอบอิง
อีหล้ายอดหญิง เจ้าสิห่างคิง กันไป
อ้ายเอิ้นใส่ ทำท่าหรือบ่ได้ยิน
อยู่ฟาร์มกุ้งกะสินธุ์ ถิ่นอำเภอยาง เดินกาย
หากไดโนเสาร์กินคน ขี้ตั๋วคงยิ้มสบาย
สมองเฮาคิดวุ่นวาย มานั่งทำใจริมเขื่อนลำปาว
แม่น้องสาว ผู้จบคือเจ้า ขี้ตั๋วคือเจ้า เซาหลายใจได้บ่
คบกับอ้ายกะด้อกะยังถิ่มบ่สน น้ำเขื่อนล้นสะพานเทพสุดา
น้ำเขื่อนล้นสะพานเทพสุดา เอาความฮักเพมา เทลงในน้ำ
ก่อนคนงามสัญญาพ่อโสมมิตร
ว่าชาตินี้บ่คิด ปันใจให้ชายอื่นนั้น
บัดใด๋แท้ ความฮักเฮาต้องสูญพันธุ์
คือไดโนเสาร์เหลือรูปปั้น ท่อนั้นล่ะน้อ
พวมคิดพ้อ คำอุปมา ของคนเฒ่าคนแก่
ไดโนเสาร์เต่าล้านปีแท้ๆ กะยังแพ้ฮักเธอ
มาเบิ่งเด้อ พิพิธภัณฑ์ คนอกหักจากเธอวันนั้น
ฮักดับแนวไปนำกัน กับไดโนเสาร์