เหมือนจันทร์เพ็ญที่เคยส่องเย็นได้ลาจากฟ้า
เปลี่ยนผัน สายธารเวลาให้ชีวาได้มองได้เห็น
สัจธรรมคือความเข้าใจในสิ่งที่เป็น
ใดใดไม่มีว่างเว้น ล้วนเป็นเพียงอนิจจัง
ดูน้ำค้าง เพียงโดนแดดจางก็พลันสลาย
ชีวิตบอบบางมากมาย เพียงจำไว้ทุกวันสำคัญ
ดีหรือร้าย กระทำอย่างไร ก็เป็นเช่นนั้น
รำลึกถ้อยร้อยรำพัน สังฆบิดา จารึกในใจ
"สิ้นทุกข์สุขที่แท้จึงได้พบพาน สู่ทางธรรมบันดาลในชาติสุดท้าย ส่งฟ้าสู่ดินแดนที่หมดผองภัย สถิตไว้ในแดนธรรมพระนฤพาน
(สถิตไว้เพียงความดีชั่วนิจนิรันดิ์ / สถิตไว้ในรอยธรรม พระญาณสังวร)
