ภูเขาร้อยลูกทับถมซ่อนเร้น ปิดบัง
ป่าไม้เขียวชอุ่มมีเสียงหรีดเรไรร้อง
เสียงป่าครวญครางท่ามกลางลมหนาว
ฉันเหงาเหลือเกิน
คนที่ฉันนั้นรักนั้นชอบเขาทิ้งฉันไป
เขาลืมคำสัญญาที่ว่าไว้..เขาหลอกลวง
ฉันจึงเดินทางอยู่บนถนนสายเปลี่ยว
บนหนทางโดดเดี่ยวเพื่อค้นหา..ใจคน..
จึงได้เจอความจริง
*ไม่มีอะไรแน่นอนทุกอย่างไม่ชัดเจน
ป่าไม้ยังอ้อนวอนสายฝนความจริง
ไม่มีอะไรจีรัง
ความจริงใจไม่มีในหมู่โจร
แหละคนหลายใจ ฉันยังไม่มีใคร
พอเขาไป ฉันเดียวดาย ทุกเส้นทาง
**เคยคุกเข่าอ้อนวอนขอร้องเธอ
แต่ไม่มีแม้แต่หางตาที่จะหันหลังกลับมามอง
ไม่มีเลยเงียบหายไปเลย..อืออืออือ
เธอซ่อนใครเอาไว้หรือเปล่า
( ซ้ำ ,* )