ยามเมื่อฉันหวนคิดถึงพ่อ
พ่อผู้ลาจากไปไม่หวนคืน
พ่อฉันทํานาพ่อเป็นชาวนา
สร้างเม็ดข้าวเปลือก
นาที่พ่อทํานายังต้องเช่า
ข้าวที่พ่อทํากับมือต้องซื้อกิน
ขายเม็ดข้าวเปลือกไม่ได้ราคา
แต่ข้าวสารมันแพง
พ่อเป็นคนที่จิตใจดี
เอาแต่ทํานาเลี้ยงผู้คน
ไม่เคยบ่นเกลียดชังความจน
ไม่ตั้งตนทวงบุญ ทวงคุณใครๆ
ยามเมื่อฉันเดินทางกลับชนบท
รถแล่นผ่านทุ่งนาเขียวขจี
ก้มๆ เงยๆ กรําฝนกรําแดด
นั่นแหละชาวนา
พอลมหนาวพัดผ่านพื้นนาข้าว
ก็สุกปลั่งดูเป็นสีทอง
รอคอยเก็บเกี่ยวคมเคียวกร่อนๆ
ข้าวเปลือกไร้ราคา
วันเวลาเวียนผ่านไป
คนแก้ไขนั้นยังไม่เกิด
ชาติหน้ามีจริงแค่ไหน
แล้วชาตินี้เราจะเอา จะเอากันยังไง
หายไปหลายคน เลิกไปหลายคน
ตายไปกันหลายคน
พ่อฉันหนึ่งคน พ่อทุกข์พ่อทน
จวบจนตัวตาย
แต่ไม่เคยเปลี่ยนความตั้งใจ
เพราะรักในอาชีพทํานา
พ่อเป็นเพียงตาสีตาสา
ใครจะมาคบค้า คบค้าจริงใจ
ยามเมื่อฉันหวนคิดถึงพ่อ
ทําให้เศร้าและหงอยชอบกล
พ่ออีกหลายล้านคนยังต้องดิ้นรน
ทุกข์ทนทํานา
นาที่คนทํานายังต้องเช่า
ข้าวที่คนทํานาต้องซื้อกิน
จากเม็ดข้าวเปลือกสิ้นไร้ราคา
แต่ข้าวสารมันแพง
ข้าวทุกคําที่คุณเคี้ยว
คือชาวนาและข้าวเปลือก
ผ่านกระเดือกย่อยลงลําไส้
ใครจะถ่ายทุกข์ ถ่ายทุกข์แทนชาวนา
พ่ออีกหลายล้านคนยังต้องดิ้นรน
ทุกข์ทนทํานา
พ่อฉันหนึ่งคน พ่อทุกข์พ่อทน
จวบจนตัวตาย
พ่ออีกหลายล้านคนยังต้องดิ้นรน
ทุกข์ทนทํานา
พ่อฉันหนึ่งคน พ่อทุกข์พ่อทน
จวบจนตัวตาย