เป็นคนธรรมดาที่บ่เคยคิดสิมีผู้ได๋ เพราะรอยบาดแผลและรอยบอบซ้ำในหัวใจ
ถืกคนใจร้าย เขาเบิ่ดฮักแล้วกะถิ่มมา
เจ็บ กะเจ็บจนต้องมีน้ำตา เข็ดหลาบอิหลีกับว่าฮักส่ำฟ้า
จนมีเจ้าเข้ามาทุกๆอย่าง มันก็เริ่มเปลี่ยนไป
เอาใจใส่มีคำเว้าเบิ่งแยง ถามเช้าแลงว่ากินข้าวแล้วไป่
เฮ็ดให้ต้นฮักที่กำลังจะเหี่ยวตาย ออกผลผลิใบย้อนหัวใจของเจ้า...
กะจังว่าขอบคุณเด้อที่เธอมาฮัก มาเติมแต่งแฮงใจก้าวไปนำกัน
ขอให้ฟ้าจงเป็นพยาน ว่าเฮาสิฮักกันไปจนฮอดมื้อตาย
กะขอบคุณเด้อที่เธอมาซ้วน ยามป่วยยามเหงายามบ่มีไผ
เรื่องที่ผ่านมาสิดึกถิ่มไป ฟังคำเว้าจากใจขอบคุณหลายที่เจ้าฮักกัน
