ผมอยู่บ้านนอกคอกนาประสานยาก
หาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องด้วยสองขา
เก็บผักฟืนยืนสู้อยู่กลางนา
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินกว่าสิแรง
มีคันไถไอ้ทุยคุยแก้เหงา
สวมหมวกเก่าผุพังไว้บางแสง
อาหารนั้นเข้าคลุกน้ำปลาพริกตาแดง
ไม่มีแกงเป็นกระเพาะอับจน
กระผมขอวิงวอนท่านผู้นำเมืองไทย
ได้โปรดเห็นใจคุณหนูชาวนาอย่างผม
เมื่อก่อนมีรถมีที่ดินใหญ่ยาวเป็นกิโล
แต่ทุกวันนี้เหลือเพียงหัวใจที่มันโลเล
เมื่อดินฟ้าตกย้ำระกำใจ
ข้าวที่ไร่ขายไร้ราคาร่วง
ทุนเป็นแสนได้แค่หมื่นหนี้เต็มทรวง
ใครจะควง หนุ่มบ้านนอก ออกสังคม
กระผมขอวิงวอนท่านผู้นำเมืองไทย
ได้โปรดเห็นใจคุณหนูชาวนาอย่างผม
เมื่อก่อนมีรถมีที่ดินใหญ่ยาวเป็นกิโล
แต่ทุกวันนี้เหลือเพียงหัวใจที่มันโลเล
ข้าว1กิโล ราคาถูก กว่ามาม่า
จ้างรถรา จ่ายไป แทบไม่เหลือ
ยิ่งปลูก ยิ่งขาดทุน ยิ่งเข้าเนื้อ
ทำนาเพื่อ นายทุน ได้กอบโกย
ถัดจากหน้านา วิ่งหา งานรับจ้าง
ช่วยก่อสร้าง ขอค่าจ้าง 2-3ร้อย
ให้พอซื้อ ปลาตัวหนี่ง มานึ่งฟอย
พอได้ปล่อย ความเศร้า เคล้าสุรา
กระผมขอวิงวอนท่านผู้นำเมืองไทย
ได้โปรดเห็นใจคุณหนูชาวนาอย่างผม
เมื่อก่อนมีรถมีที่ดินใหญ่ยาวเป็นกิโล
แต่ทุกวันนี้เหลือเพียงหัวใจที่มันโลเล
