คืนที่มีแค่เราและมีดวงดาวบนฟ้ามาเป็นพยาน
ในราตรีที่สุกสกาวพรั่งพราวไปด้วยแสงของดวงดาว
วันที่เธอและฉันได้มาเจอกันใน
ค่ำคืนที่ฟ้าต่างก็เรียกเราให้มาเจอกัน
ดั่งเธอและฉันเราพบและสบตากันในตอนที่
ฝันได้เป็นจริง จากนี่ทุกสิ่งไม่มีความหมายอีกแล้ว
ท่ามกลางท้องทะเลกว้างใหญ่
ใจเราได้มาเจอกันครึ่งทาง
ในราตรีที่เราบอบบางห่างแสนไกล
ในค่ำคืนมืดมนสับสนไร้ซึ่งหนทาง
แต่เธอเป็นดั่งแสงส่องสว่างไม่เคยจะเลือนลาง
บางคราที่ท้อ บางทีอ่อนแอ แต่ไม่ยอมแพ้แน่นอน
เพราะเธอเคยได้สอน หลับตานอน
แล้วลุกขึ้นทำให้ดีกว่า เมื่อวาน
(*)
ในราตรีที่เราบอบบางห่างแสนไกล ใจฉันข้างเคียงเธอ