เสียงนกน้อยเหล่านั้น ที่ร้องอวยพรให้รักของเรา
ผ่านสายลมตอนเช้า แสงอาทิตย์ส่องเบาๆ อุ่นข้างในหัวใจ
จินตนาการเอาไว้ ในลานดอกไม้จูงมือกันไป
แม้ดอกไม้ตรงหน้าของฉันจะสวยเท่าไหร่ ก็ไม่เคยเท่าเธอ
ต่อให้โลกนี้ไม่เห็นหมู่ดาว ไม่สำคัญอะไร
เธอคือทุกอย่างในหัวใจ และนับจากนี้เธอคือลมหายใจ
โปรดกอดฉันไว้ จนโลกนี้นั้นสลายไป
ให้เม็ดทรายทั้งท้องทะเลช่วยเป็นพยาน
ให้รักเรานั้นหอมหวานเหมือนดั่งในนิทาน เป็นโชคดีที่ฉันได้พบเธอ
ยามเธอนอนหลับใหล ขอให้ฉันได้ข้างกายเธอ
แม้ค่ำคืนนี้จะแสนหนาวมากเท่าไหร่ มันก็อุ่นหัวใจ