ทุกระทมขื่นขมดวงใจจากไปไกลแล้วไม่หลบมา
อำลารักด้วยหยดน้ำตาปรารถนาแค่ลมหายใจ
ฟื้นไม่มีมันหนีไม่พ้นรวยหรือจนก็เจอเหมือนกัน
คืนที่ฟ้าไร้สิ้นแสงจันทร์
ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ไปเพื่อใคร
เมื่อความตายมาพรากเธอไปจากฉัน
นึกว่าฝันไปเลยรู้หม้าย
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเราต้องห่างกันไกล
และไม่มีวันได้เจอกันหล่าว
มันกินไรไม่ลงร้องไห้ทุกวัน
เมื่อภาพเก่านั้นมันลอยขึ้นมา
เมื่อครั้งเราอยู่ด้วยกัน