ล่ะ โอ่ย น้อ..ล่ะพี่เอ๋ย
โอย ละ นอ หัวใจเอ้ย
ล่ะฟังคำคนน้อส่าอ้ายเปรียบคือไฟล่ะไหม้ป่า
สาวคนใด๋หัวซา เผาอุราน้อเปื่อยไหม้ คดีอ้ายนั่นเยอะแฮง
พอปานฟ้าผ่าแล้ง พอปานฟ้าผ่าแล้ง ลงตำแหน่งน้อกลางใจ
คงถืกบังคับให้ลุยไฟ เพราะฮักเบิดใจ น้อไปแล้ว น้อไปแล้ว น้อไปแล้ว
เคยฟังลำเรื่องศรีธนมโนราห์
ก่อนถูกพรานป่าเอาบ่วงคล้องนางไป
มโนราห์เล่นน้ำเพลินใจ
ก่อนถูกจับไปถวายท้าวศรีธน
แต่สำหรับน้องบ่ได้เล่นน้ำดอกอ้าย
แต่กำลังเล่นกับไฟที่เผาใจร้อนรน
เพราะหลงฮักอ้าย แบบบ่มีเหตุผล
ฮู้เพียงว่าฮักจนถอนใจบ่ทัน
( ลำ)
ว่า...ถ่อนั่น ว่าถ่อนั่น สิพือปีก กางหาง
แบบมโนพุรานางในหมอลำเพิ่นเว้า
สุขหรือเศร้า สุขหรือเศร้า สิโสตายนำพี่ นำพี่ผู้นำพี่ นำพี่
ฮ้ายหรือดีขอพลีฮักอ้าย สิไฟไหม้กะบ่มาย
เวิน เวิ่น สะ เวิ้น เวิน เวิ้น เวิน
เวิ่น เวิ่น สะ เวิ้น เจิด เซิ่น คือมโนพุรานาง เซิ่นบินอยู่เทิงฟ้า
สิเล่นกับไฟสิเผาสิไหม้สิลวกสิลน
ฮักกัยังว่าสิขอหม่น
คันบ่หลูโตน กะแล้วแต่อ้าย
ความฮักคาคอ บ่ฮ้อง บ่ขอ บ่เถียงผู้ใด๋
บอกคำเดียวว่าโสตาย ผลลัพธ์บ่มาย
ขอให้ได้ฮัก
( ลำ)
ว่าถ่อนี่ สิพือปีกกางหาง
ว่าถ่อนี่ สิพือปีกกางหาง คือ มโน พิ รา นาง
เซิ่นบิน อยู่ฟ้า นางคันหล่า มโนราห์ออกเซิ่น
เดิ่น..ใจอ้าย มีไผบ้างบ่แคร์
เวิน เวิ่น สะ เวิ้น เวิน เวิ้น เวิน
เวิ่น เวิ่น สะ เวิ้น เวิ่น เวิน
คือ มโน พิ รา นาง เซิ่นบินอยู่เทิงฟ้า
เจิดไปหน้า บ่ซาคนห้ามว่า ขอแต่อ้ายนั่นล่ะคิดถึงน้องส่ำใด๋
ว่าถ่อนี่ ว่าถ่อนี่ สิ พือปีกกางหาง
คือ มะ โน พิ รา นาง..เจิด จิเลย น้อบินเจ้ย