คำเอ่ยคำนางจากมาแต่ทางได๋
คือบ่เคยพ่อหน้าแล้วบ้านเจ้าอยู่ไส
จักแม่นหลงทางมาหรือว่ามันจังได๋ น้อง…
พอเหลียวเบิ่งดีดีมันจังมาค้นแท้
รูปร่างท่าทางพอปานว่าอีแหล่
ลูกสาวข้างบ้านที่เคยเล่นนำกัน แต่กี้..
กะตอนเจ้า 10 ปีโอ้ยน้องคำนางคือสีแหล่ แหล่
เป็นเด็กกะโปโลของแม่ซุกซนจนโดนไม้แส้
ย้อนบ่ฟังความถึกตีขาลายปานว่ากัปแก้
ยังไร้เดียงสาคำแพง โอ้ยน้ออ
เวลาก็ร่วงล่วงเลยผ่านเจ้ากะใหญ่จนโตเป็นสาว
ปากแดงคิ้วงามหน้าขาวออรางดงามสำอางขนาด
รอยยิ้มช่างหวานอ่อนช้อยละเมียดเรียบร้อยเนียนสายตา
เบิ่งกิริยาบ่งบอกภูมิฐานคือลูกผู้ดี