ค่ำคืนที่งดงามจนควรเป็นเพียงภาพฝัน
แต่เธอเนรมิตมันให้กลายเป็นจริง
วินาทีที่สายตา พาไปพบเธอเท่านั้น
ก็กลับดูเหมือนแสนนานไร้กาลเวลา
โลกทั้งโลกพลันหยุดการเคลื่อนไหว ในหัวใจรัวสะท้าน
ดังมีมนต์สะกดใจของฉัน มันหลุดลอยออกไป ให้เธอนั้นครอบครอง
เธองามเกินกว่าแสงดาว ที่มันพร่างพราวลอยประดับนภา
เพียงแรกพบสบเพียงสายตา ก็รู้เลยว่าฉันรักเธอ
เธอใช่ไหมทำใจให้ร้อนรน ดังมันต้องมนต์จนต้องพร่ำเพ้อ
ฉันขอเพียงได้บอกเธอ ให้ได้ยินคำว่ารักเธอจากใจฉัน
ผู้คนเป็นร้อยพัน เหมือนอันตรธานหายไป
เมื่อสิ่งเดียวที่สนใจนั้นมีเพียงเธอ
เพียงคนเดียวที่เข้ามา อยู่ในสายตาของฉัน
เธอคนเดียวที่สำคัญที่ใจปรารถนา
ถ้าที่เห็นเป็นแค่เพียงภาพฝัน ในค่ำคืนอันเหนื่อยล้า
ฉันก็ยังจะอ่อนวอนถึงฟ้า อยากจะขอลับฝัน ให้ฉันไม่ต้องตื่น
เธองามเกินกว่าแสงดาว ที่มันพร่างพราวลอยประดับนภา
เพียงแรกพบสบเพียงสายตา ก็รู้เลยว่าฉันรักเธอ
เธอใช่ไหมทำใจให้ร้อนรน ดังมันต้องมนต์จนต้องพร่ำเพ้อ
ฉันขอเพียงได้บอกเธอ ให้ได้ยินคำว่ารักเธอจากใจฉัน
อาจไม่คู่ควรเธอเหมือนใครเขา ต้องผิดหวังต้องปวดร้าว
ก็พร้อมจะเสียใจ อย่างไรก็รักเธอ
เธอคือความรัก เธองามกว่าแสงดาว
ที่มันพร่างพราว ลอยประดับนภา
เพียงแรกพบสบเพียงสายตา
ทั้งหัวใจกลายเป็นของเธอ
ใจวุ่นวายและร้อนรน
ดั่งมันต้องมนต์จนต้องพร่ำต้องเพ้อ
ฉันขอเพียงได้บอกเธอ
ให้ได้ยินคำว่ารักเธอจากใจฉัน
หากเธอมีใจสักนิด คงสุขเกินพอ
