ไม่มีเวลาให้ได้เตรียมใจ
เธอลอยท่ามกลาง ผู้คนขวักไขว่
สายตาเธอส่ง ให้เราได้หลอกตัวเอง
อยากให้เวลามันเดินช้า ๆ ให้เกิดภวังค์
ในตอนที่เราสบตากัน ในคืนนั้น ในคืนนั้น
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ
จะรอจะคอยจะนานเท่าไร แค่เพียงไม่เจอะเจอ
ยังเห็นเธอในฝันทุกวัน คงทำให้ใจทุเลา
อยากให้เวลามันเดินช้า ๆ ให้เกิดภวังค์
ในตอนที่เราสบตากัน ในคืนนั้น ในคืนนั้น
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ
เพ้อเจ้อ คนมันเพ้อเจ้อ อาจจะเผอเรอ
มัวพร่ำเพ้อถึงเธอจนดูเพ้อเจ้อ
เผลอเจอ ถ้าฉันเผลอเจอ
เธออีกครั้งถ้าได้ร่วมหอลงโรงกับเธอ
โคตรเพ้อ ก็ฉันมันคนเพ้อเจ้อ