เป็นความโกรธแค้นที่ไม่เคยอภัย
เป็นความผิดใจที่ไม่เคยจะหายดี
ที่เธอเคยทำร้ายกัน
ให้เธอต้องชดใช้ที่เคยทำไว้
ให้เธอต้องเสียใจไม่น้อยไปกว่าฉัน
ต้องทรมานให้เหมือนกัน
ฉันที่ควรสะใจ แต่ทำไมถึงมีน้ำตา
ฉันที่ควรชนะ แต่ทำไมถึงเป็นคนแพ้
ถ้ารู้อย่างนี้ฉันคงไม่ใช้อารมณ์ ทำร้ายให้เธอเสียใจ
รู้อย่างนี้จะยอมและให้อภัย กับเรื่องที่มันแล้วมา
เมื่อความเป็นจริงคนเดียวที่จริงใจ
และรักฉันตลอดมา ก็คือเธอ
ขอโทษจะเพียงพอไหมที่ทำเธอเสียใจ
ที่เคยหลอกลวงเธอให้มองผิดไป
ที่คอยทำร้ายเธอให้เสียใจอย่างนั้น
ฉันขอรับผิดไว้คนเดียว
ฉันที่ควรสะใจ แต่ทำไมถึงมีน้ำตา
ฉันที่ควรชนะ แต่ทำไมถึงเป็นคนแพ้
ถ้ารู้อย่างนี้ฉันคงไม่ใช้อารมณ์ ทำร้ายให้เธอเสียใจ
รู้อย่างนี้จะยอมและให้อภัย กับเรื่องที่มันแล้วมา
เมื่อความเป็นจริงคนเดียวที่จริงใจ
และรักฉันตลอดมา ก็คือเธอ
อภัยให้ฉันได้ไหมที่ทำเธอเสียใจ
ซ้ำ (*)