ทุกครั้งยังเผลอมองกลับไป เมื่อได้เห็นฝนพรำ
ย้อนภาพทรงจำในวันนั้น ที่เธอปล่อยมือฉัน
เป็นฝนที่ย้ำเตือนให้ฉันเข้าใจ
วันนั้นเป็นฉันเองที่ทำร้ายเธอ
และในวันนี้ต้องใช้น้ำตาเท่าไร
ก็รู้ไม่พอให้เธออภัย
ต้องลบต้องลืมภาพเธอจากหัวใจ
แต่ทุกครั้งที่ฝนมา
ตอกย้ำความทรงจำวันที่เราร่ำลา
และน้ำตายังหล่นมากับฝน
พ้นไปกี่ฤดู ยิ่งรู้ไม่มีหวังให้เธอกลับมาหา
ต้องยอมรับว่าเธอไม่ย้อนคืนมา
เหลือเพียงน้ำตา
ไม่เคยลืมเรื่องราวที่ผ่านมาของเรา
รอยยิ้มเธอยังคงอยู่ในใจฉันตลอดมา
เป็นฝนที่ย้ำเตือนให้ฉันเข้าใจ
วันนั้นเป็นฉันเองที่ทำร้ายเธอ
และในวันนี้ต้องใช้น้ำตาเท่าไร
ก็รู้ไม่พอให้เธออภัย
ต้องลบต้องลืมภาพเธอจากหัวใจ
ไม่มีหวัง
ไม่มี เราอีก
เหลือเพียง อดีต
ร่องรอย น้ำตา
แต่ทุกครั้งที่ฝนมา
ตอกย้ำความทรงจำวันที่เราร่ำลา
และน้ำตายังหล่นมากับฝน
พ้นไปกี่ฤดู ยิ่งรู้ไม่มีหวังให้เธอกลับมาหา
ไม่เหลือเรา
ถึงฉันจะรอฝนซา แต่แผลในใจนั้นยังไม่เคยชินชา
และน้ำตายังหล่นมากับฝน
พ้นไปกี่ฤดู ยิ่งรู้ไม่มีหวังให้เธอกลับมาหา
ต้องยอมรับว่าเธอไม่ย้อนคืนมา
เหลือเพียงน้ำตา
