เวลาที่แสนยาวนานก็ผ่าน
ทั้ง ๆ ที่คุ้นเคยสนิทมากมาย
มันคงถึงฤดูกาลที่เราต้องจากกันไป
จะต้องทะเลาะกันมากเพียงใด
เราถึงจะเข้าใจกันและกัน
กับคนในชั้นเรียน ใครสักคนก็ตาม
(ที่เหมือนกัน)
เหล่าชุดเครื่องแบบสีน้ำเงิน
มารวมตัวด้วยกันระหว่างทางที่กลับบ้าน
(และที่นี้)
อยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตรงนี้
มองไปบนนั้น เหม่อมองท้องฟ้าสีครามอย่างเงียบงัน
Sakura, minna de tabeta
กลีบดอกไม้ที่ผลิงดงามแย้มบาน
ถูกลมฤดูใบไม้ผลิผัดผ่าน
กลีบเดียวจับเอาไว้ เพียงแค่นั้นพอ
Sakura, minna de tabeta
กลีบดอกไม้ในมือที่แบขึ้นมา
Sayonara เบา ๆ กับน้ำตา
เมื่อไรที่ค่อย ๆ กลืนมันลงไป
พร้อมกับภาพความหลังที่ยังจดจำ
มันคือรสชาติน้ำในตา
ถึงแม้จะพูดไม่เก่งเท่าไร
แต่ตอนนี้ยังคงมีลมหายใจ
เป็นวันที่แสนสนุกมากมายยิ่งกว่าวันไหน
ในอนาคตข้างหน้าของเรา
เรื่องราวที่แสนสวยงามดี ๆ
ยังคงรอฉันแน่นอน แน่นอนที่สุด
(ใช่แล้วล่ะ)
ทั้ง ๆ ที่ก็รู้กันอยู่
อยากเดินออกไป แต่ทำไมทำไม่ได้
(วันนี้ล่ะ)
อากาศที่แสนดีแบบนี้
ก็เลยเศร้าใจ เลยเศร้าใจมากขึ้นกว่าทุกที
Zenbu, tabete shimaou
อะไรที่เป็นเหตุของความเศร้าใจ
ก็คือกลิ่นหอมซากุระข้างใน
ที่แพร่กระจายหอมในปากนั่นไง
Zenbu, tabete shimaou
ความทรงจำเก่า ๆ ที่แสนสำคัญ
ทั้งที่ไม่มีรสชาติใดเลยก็ตาม
เค็มอยู่นิด ๆ ที่พอจะรู้
และคงไม่นานอีกไม่ช้า พอร่วงโรยไป
วัยเยาว์ของเราก็จางหาย
คงสักวันหนึ่งแน่นอน
ตรงที่ข้างหน้าตรงนี้
เราก็จะคิดถึง
เรื่องราวของในวันนี้
(ด้วยน้ำตาคลอ ๆ)
แล้วก็อยากร้องไห้ขึ้นมา
Sakura, minna de tabeta
กลีบดอกไม้ที่ผลิงดงามแย้มบาน
ถูกลมฤดูใบไม้ผลิผัดผ่าน
กลีบเดียวจับเอาไว้แค่นั้นก็พอ
Zenbu, tabete shimaou
อะไรที่เป็นเหตุ ของความเศร้าใจ
ก็คือกลิ่นหอมซากุระข้างใน
ที่แพร่กระจายหอมในปากนั่นไง
Zenbu, tabete shimaou
ความทรงจำเก่า ๆ ที่แสนสำคัญ
จะเก็บเอาไว้ ไม่บอกใครก็ตาม
ให้มันเป็นความลับ ของเราเท่านั้น
ค่อย ๆ กลืนมันแบบนี้ กลืนมันเข้าไป
และคงไม่นาน อีกไม่ช้าเมื่อร่วงโรยไป
วัยเยาว์ของเราก็จางหาย
มันคือรสชาติน้ำในตา
