ฉันไม่เคยกลัวใคร ฉันไม่เคยเกรงใคร
ฉันไม่เคยยอมใคร แต่ตอนนี้แก่… เกิน… แกง
เรี่ยวแรงไม่ค่อยจะมี สายตาก็ไม่ค่อยดี
เคยลุกแล้วล้มหลายที นี่แหละชีวิตผกผัน
อย่าไปบ้ากับมัน อย่าไปยึดติดมัน
นรกสวรรค์ ไม่นานก็มาถึงเอง
*จึ๊ดจือดึ๊ดจือดึ๊ดจือ
จึ๊ดจือดึ๊ดจือดึ๊ดจือ
จึ๊ดจือดึ๊ดจือดึ๊ดจือ
จึ๊ดจือดึ๊ดจือดึ๊ดจือ
ฉันไม่เคยกลัวใคร ฉันไม่เคยเกรงใคร
ฉันไม่เคยยอมใคร แต่ตอนนี้แก่… เกิน… แกง
ยามแลงตะวันลับลา นกกาบินสู่พฤกษา
ผู้เฒ่าก็ถึงเวลา พบปะสังสรรค์คุยเรื่องสังขาร
แต่ที่สำมะคัน ก็ข้างโหลยาดอง
มาเถิดพี่น้อง ชีวิตมันไม่ใช่ของเรา
**พระพุทธเจ้า ค้นพบความจริง
ของสิ่งทั้งหลาย ว่ามันไม่แน่ไม่นอน
เพื่อนฝูงพบกัน กอดกันให้แน่นไว้ก่อน
เพราะที่เชิงตะกอน คงกอดกันไม่สะดวก
(ซ้ำ */**)
ฉันมันแก่เกินแกง ใครบ้างแก่เกินแกง
ฉันมันแก่เกินแกง แต่บ่อยครั้ง… แก่ยาดอง