คืนนั้นแสงนวลลออถูกถักและทอ
สว่างไสวเห็นเดือนรำไรบนนั่น
พ้องเมฆมาช่วยกันบดบังเจ้าเดือน
แต่ทันใดเสียงเอื้อนเอ่ยร้อง
ดังก้องพาลจันทร์เจ้าหมองไป
เสียงใคร อยู่หนใดเล่าเอย
ระยิบมาเนตรไหนใครหนอจ้องเดือน
กะพริบตาพลันหาตัวเคลื่อนเข้าไป
เมื่อพบกลายเป็นฉันที่ไม่เข้าใจ
นี่หรือคือภวังค์
ดั่งพันธนาการ
ดวงตาต้องไว้ตรึงใจ
ดั่งนาฬิกามิเคลื่อนไหวเท่านาน
ตราบจนเจ้านัยน์แก้วใสเลื่อนลง
สบตาทันใดใจฉันนั้นสะเทือนออกมา
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
หรีดหริ่งเรไรร้องร่ำ
ถูกจองจำแล้วข้าเอ๋ย
แค่หมายไปมอง
คนจ้องเจ้าจันทร์
ผืนน้ำสะท้อนแสงจันทราและสุริยา
สลับกันไปเหตุใดเล่าใจเจ้ากรรมไม่ลืม
หนำซ้ำยังเผลออาวรณ์ถึงคืนที่ฉัน
ได้พบกับเธอทุกครั้งทุกคราไป
โอ้ใจเจ้ากรรม ทำไมเล่าเอย
อย่าจากไปเลย จงหวนคืนมา
เมื่อฉันได้เจอ กับเธออีกครา
โอ้ใจเล่าหนาไม่หวนคืนอีกเลย
ดวงตาต้องไว้ตรึงใจ
ดั่งนาฬิกามิเคลื่อนไหวเท่านาน
ตราบจนเจ้านัยน์แก้วใสเลื่อนลง
สบตาทันใดใจฉันนั้นสะเทือนออกมา
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
หรีดหริ่งเรไรร้องร่ำ
ถูกจองจำแล้วข้าเอ๋ย
แค่หมายไปมอง
คนจ้องเจ้าจันทร์
เอิกเกริกอื้ออึงกึกก้องกังวาน
สนั่นลั่นสั่นสะท้านไปทั้งทรวง
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
เสียงใจกัมปนาท กัมปนาท กัมปนาท
หรีดหริ่งเรไรร้องร่ำ
ถูกจองจำแล้วข้าเอ๋ย
แค่หมายไปมอง
คนจ้องเจ้าจันทร์