หากเธอจะมีความรัก เธอจะเห็นว่าโลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพู
เธอจะรู้ว่าความคิดถึงมันทำร้ายจนเธออยู่คนเดียวไม่ได้
หากเธอจะอยู่กับใครคนที่เขาพูดว่าจะรักเธอทั้งหัวใจ
เธอเลยยกให้เขาที่หนึ่งซึ่งเธอจะขาดเขาไม่ได้
ไปฝากชีวิตกับเขาทั้งทั้งที่เรายังเอาตัวเองไม่ไหว
ขอความรักทั้งที่ไม่รู้จะรักได้นานเท่าไหร่
ทั้งที่เธอเคยถูกกระทำ ช้ำแต่เธอไม่จำใช่ไหม
หากเธอจะพอเรียนรู้ ว่าสุดท้ายชีวิตของเรามันไม่ง่ายดาย
ไม่อาจบังคับข่มขืนให้ใจเขารักเธอได้ ไม่อาจเปลี่ยนแปลงให้คนหมดใจไม่ไปจากเรา
ไม่ได้ ไม่ได้ ไม่ได้.... ไม่ได้
ไปฝากชีวิตกับเขาทั้งทั้งที่เรายังเอาตัวเองไม่ไหว
ขอความรักทั้งที่ไม่รู้จะรักได้นานเท่าไหร่
ทั้งที่เธอเคยถูกกระทำ ช้ำแต่เธอไม่จำใช่ไหม
ทำตัวเป็นคนอ่อนแอ ทำตัวพ่ายแพ้รอคอยให้ใครเมตตา แม้อ่อนล้าเธอเองควรรู้ว่ามันต้องพอเมื่อไหร่ เลิกคาดหวังเลื่อนเลื่อนลอยลอย คอยลมลมแล้งแล้งไม่ช่วยอะไร
รู้ว่ามันต้องเจ็บ รู้ว่าทรมาน เพราะว่าความต้องการมันยังทำร้ายเธออยู่เรื่อยไป
ฉันว่ามันต้องจบ รู้และต้องเข้าใจ ความคาดหวังอย่างไหนที่มันทำร้ายให้เธอผิดหวัง
ไปฝากชีวิตกับเขาทั้งทั้งที่เรายังเอาตัวเองไม่ไหว
ขอความรักทั้งที่ไม่รู้จะรักได้นานเท่าไหร่
ทั้งที่เธอเคยถูกกระทำ ช้ำแต่เธอไม่จำใช่ไหม
ทำตัวเป็นคนอ่อนแอ ทำตัวพ่ายแพ้รอคอยให้ใครเมตตา
แม้อ่อนล้า ควรรู้ว่ามันต้องพอเมื่อไหร่
เลิกคาดหวังเลื่อนเลื่อนลอยลอย คอยลมลมแล้งแล้งไม่ช่วยอะไร
รู้ว่ามันต้องเจ็บ รู้ว่าทรมาน เพราะว่าความต้องการมันยังทำร้ายเธออยู่เรื่อยไป
ฉันว่ามันต้องจบ รู้และต้องเข้าใจ ความคาดหวังอย่างไหนที่มันทำร้ายให้เธอผิดหวัง
รู้ว่ามันต้องเจ็บ รู้ว่าทรมาน เพราะว่าความต้องการมันยังทำร้ายเธออยู่เรื่อยไป
ฉันว่ามันต้องจบ รู้และต้องเข้าใจ ความคาดหวังอย่างไหนที่มันทำร้ายให้เธอผิดหวัง
