จมกับความฝัน วันวานที่เรานั้น มอบคำว่ารักให้กันครั้งก่อน ในความทรงจำผ่านพ้นมาเนิ่นนาน
จมกับรอยแผล ในวันที่อ้างว้าง ผ่านไปอีกวันที่ต้องฝันด้วยน้ำตา ใครบอกเวลาจะรักษาให้หายดี
ผ่านมานานแค่ไหน ที่ฉันไม่อาจรักใครได้เลย ก็คำว่ารักที่เธอให้มา กอดไว้อย่างนั้น
* อยากที่จะลืมเธอไปให้ไกล แต่รักนั้นกลับฝังอยู่ในหัวใจ
ฉันก็ไม่รู้ต้องนานแค่ไหน ที่ภาพเธอจะจางหาย
หลงทางอยู่ในวังวนน้ำตา ในโลกที่ขีดเขียนด้วยคำสัญญา
ทำได้แค่มอง ดูนาฬิกา ให้เดินถึงเวลา ที่เธอจะหายไป
ที่ลมหนาวที่ผัดพาเธอจากไป ทิ้งให้ลมฝนนับร้อยพันตกในใจ
หนึ่งความคิดถึง ยังไม่เลือนจากไปไหน มันยังรัก
( * )
อีกครั้งที่รอยแผลคอยตอกย้ำ ในวันที่เราสองต้องจากกัน ฉันเองที่ผิดไป ที่ปล่อยให้เป็นแบบนี้
( * )