โอ้รัก เป็นเจ้าจอมบงการ
มีพลังบันดาล ลิขิตชีวิตคน
ผลักดันให้พบเรื่องราว
เปลี่ยนแปลงชีวิตผู้คน
เหมือนมีเวทมนต์ บังคับให้เป็นไป
โอ้รัก เจ้าไม่มีรูปแบบ
จึงเข้ามาเนียนแนบ แฝงอยู่อย่างแยบคาย
จิตใจก็ของของเรา
กลับกลายเป็นของของใคร
เผลอไม่ทันไร เจ้าความรักก็สั่งการ
(*) ให้มีหมื่นเหตุผล ว่ามันไม่ควรรัก
แต่ช่างยากยิ่งนัก รักเจ้าเอาแต่ใจ
ควรนะ ควรหรือเปล่า ดีนะ ดีหรือไม่
ต่อให้จะสงสัย คิดไปยิ่งป่วยการ
ให้มีกี่เหตุผล ก็รู้สึกอย่างนี้
เขายิ้มให้สักที แล้วใยเราเบิกบาน
คงเพราะมีต้นเหตุ ให้สิ้นแรงทัดทาน
ความรัก เจ้าบันดาลทุกอย่างข้างในใจ
(**) โอ้รัก พาฉันมาพบเธอ
เพียงแค่ในแรกเจอ ทุกสิ่งก็เพี้ยนไป
สะเทือนเมื่อเห็นสายตา
สะกดความคิดข้างใน
เพราะรักนี่ไง ให้เธอเข้ามาระราน
