บ้านเฮานั้นมีผู้เฒ่า ผู้แก่
เอาว์แมบองประโอน เด้ออ้าย
คืนและวันของชาวบ้านเราไม่เปล่าดาย
ทอผ้าไหมคิดลายสไบให้ถ้วนถี่
เฝ้าแต่รอรักคนที่เขาไม่รัก เรา
นั่งเซาซึมป่วยในใจ หลบลี้
ลมหายใจที่อยู่ยาวไกล จนป่านนี้
ก็เพราะชีวีน้องมีอ้ายนั้น ประจำใจ
เกิดมาใต้ฟ้าเดียวกัน
เทิด ความ รักนั้นยิ่งกว่าใด
ขวากหนามทิ่มตำหัวใจ
แพรสไบ ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยรอยน้ำตา
เกิดมาใต้ฟ้าเดียวกัน
เทิด ความ รักนั้นยิ่งกว่าใด
ขวากหนามทิ่มตำหัวใจ
แพรสไบ ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยรอยน้ำตา
บ้านเฮานั้นมีผู้เฒ่าผู้แก่
เอาว์แม บองประโอน ยังท่า
จะเป็นหรือตายขออ้ายคนดีจงกลับมา
รู้ไหมสาวทอผ้าไหมคนนี้ รอ
รู้ไหมสาวทอผ้าไหมคนนี้ รอ
