ลมอ่อนพัดโชยมา
น้ำตาก็ไหลริน
เหลือเพียงกลิ่นหัวใจ
คลุ้งไปกับความเหงา
รักยังไม่จางไป
ตรึงติดชิดดวงใจ
ยังหอมรันจวนชวนให้ฝัน
เคยแอบแนบเคียงกาย อิงแอบ
มิรู้คลาย ใต้เงาของแสงจันทร์ เย้ายวนไม่เลือนหาย
ซ่อนเก็บไว้ข้างใน ตรงสุดลึกดวงใจ ถนอมเธออยู่ในนั้น
* คงไว้ได้แค่กลิ่นที่ไม่เคยเลือนลาง
ยังหอมดังวันเก่ายามเมื่อลมโชยมา
ทิ้งไว้เพียงอดีตที่ไม่เคยหวนมา
ซ่อนเธอไว้ในใจ
เจ้าดอกไม้ซ่อนกลิ่น
หอมบาดลึกเกินใคร
หอมเกินหักห้ามใจ
ทุกคราวต้องหวั่นไหว
ร้อยเก็บเจ้ามาลัย
ทัดเธอไว้ในใจ
เพื่อคงกลิ่นหอมไว้อย่างนั้น