มาบาดนี้ สิกล่าวถึงตอนพระอินทร์จ้าว จำแลงเป็นพราหมณ์เฒ่ามาขอพระนางมัทรี
ด้วยเมตตา สร้างทานบารมี จึงยกพระนางนี้ให้พราหมณ์ตามขอ
ฟ้าดังลั่นสวรรค์สั่นสะท้าน ทิ้งทุกอย่างปล่อยวางให้สิ้นไป
เป็นนิทานศาสดาสอนไว้ สักกบรรพชาดก
เอาฮันนี่สิกล่าวถึงตอนที่สองเฮา เป็นทรงบ่คือเก่าตั้งแต่มีเขาเข้ามา
เจ้าแนมเห็นฮักแท้บ่มีค่า เลยถืกป๋าถิ่มไว้ซ่างหัวมัน
น้ำตาหลั่งรินไหลตั้งสองแก้ม เหลือใจแฮงถืกแย่งเอาเจ้าไป
คือสิตายตอนนี้เจ็บหลายเฮ็ดใจบ่ได้เด้อ.......
ข่อยบ่แม่นพระเวสสันดรในชาดก ที่สิยอมยกพระนางมัทรีให้พราหมณ์เฒ่า
ต่อให้เป็นพระอินทร์จำแลงลงมากะคือเก่า บ่มีไผมาพรากเจ้าจากอ้ายไปได้ดอก
บ่อยากรอซาติหน้า ขอฮักเจ้าในซาตินี้ อยู่กันอีกพันปีเจ้าอย่าหนีจากกัน โอ้ฮะโอๆๆๆๆ....
บาดนี้.........ใจฮักนางยังคงมั่น บ่มีวันสิเปลี่ยนแปลง ถึงสิถืกเขาแย่งเอาโตน้อง บ่หวนคืน
ตื่นขึ้นมาในตอนเซ้า ภาพวันเก่าคือกอดสาว บาดนี้กอดขวดเหล้าต้องนอนไห่ใส่แต่หมอน
หากฟังตามคำสอนของพระเวสสันดรเว้า อักปานได๋ให้อดเอาให้ลืมเจ้าคึดว่าทาน
แต่ว่าโตของเฮานั่น มันกะแค่คนบาปหนา ลืมบ่ได้ดอกหล่าทางอ้ายนี้มันจื่อ..