สักวันหนึ่งจะเข้าใจได้เอง
เหมือนบทเพลงที่เคยได้ยินทุกวัน
ด้วยว่ารักและห่วงใย
แทนกำลังใจจากฉัน
สักวันคงต้องกล่าวคำร่ำลา
**คงต้องจากไป
แม้ไม่อยากไกลจากกัน
คงอยู่ในคำที่เคยคร่ำครวญบอกเธอ
ไม่มีสิ่งใดแน่นอน
แต่ที่แน่นอนเสมอ
รักเธอไม่ว่าจะนานเท่าไหร่
* ไม่ว่าในวันนั้นจะไม่สำคัญอีกแล้ว
เธออาจจะลืมแล้ว
ไม่คิดถึงกันก็ไม่เป็นไร
อยากให้เธอรู้ว่าทุก ๆ คำที่พูดไป
ว่ารักเธอยังไง ยังรักเธอยืนยัน
ไม่เคยเปลี่ยน
*** เธอจะเติบโตด้วยตัวและใจของเธอ
แต่อย่าลืมเผลอคิดถึงกันบ้างสักคราว
ยามที่ฟ้ามีฝน
จวบเจียนใกล้จนฤดูหนาว
โปรดอย่าลืมเรื่องราวของเรา
ได้หรือไม่