ใส่เสื้อตัวร้อยเก้าๆ
รองเท้าช้างดาวเขียวแผ๋ง
ท่าเดินออกทรงนักเลง
แต่หาหม้ายรบใคร
ทำงานเหน็บเหนื่อย
ว่างๆก็นั่งยีใบ
ต้มเอาไว้เป็นสมุนไพรกินแล้วมีแรง
แต่ไม่พ้นคำคนนินทา
เอือมระอาเหม็นน้ำลายบูด
อยากตบให้ฉูด
โบ้แหลงเรื่องเพื่อน
hook
ว่าฉันเฉือน ขี่รถเทือนทั้งหลาด
ไม่สะอาดแต่งตัวสกปรก
ว่าฉันเกเรเรียนหนังสือไม่จบ
คบแต่เพื่อนไม่ดี
แหลงเอาความยากสาวความยืด
เหมือนแกงจืดใส่เครื่องแกงเผ็ด
ผักบุ้งแกงทิ นั่งแหลงเรื่องเท็จ
ขี้หกทั้งเหม็ด มันตรงกันข้าม
ฉันทำงานฉันเก็บตังค์
เวลาว่างๆฉันก็นุกเหมือนเพื่อน
ฉันเรียนจบแต่ไม่ได้บอกใคร
ลืมบอกผู้ใหญ่ให้พูดใส่ลำโพง
ของหมู่บ้าน
ตัดสินแค่เพียงหน้าตา
แค่เพียงภายนอก
แล้วบอกไม่ดี
ไม่เคยรู้จักกันทีแล้วบอกได้พรือว่าเป็นพันนั้น
ปั่นตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางแล้วนินทาเพื่อนไปวันๆ
ไม่ได้แหลงมันกินข้าวไม่ได้