มาม่ากับปลากระป๋อง
คืออาหารหลักของอ้าย
เฮ็ดงานจนคราบเหงื่อไคล
เป็นขี้เกลือเปื้อนเสื้อเก่าเก่า
มือถือที่หลานเซาใช้
มันบริจาคให้มา
ขอแชร์เน็ตหมู่จนเขาตั้งฉายา
ว่าบักสัญาณบ่มี
ยามใด๋ที่เห็นผู้สาวหย่างกาย
ยืนโตลีบหนีบไข่ย่อนอายเพิ่น
สารรูปกระจอกเหลือเกิน
ผู้แก้มเปิ่นเวิ่นพอปานนางฟ้า
กลิ่นน้ำหอมจางจางเจ้าโชยมา
ช่วยต่อลมหายใจไปหลายวัน
บ่กล้าฝันไปไกล แค่ได้หายใจ
ฮ่วมโลกกับเจ้ากะบุญแล้ว
สารรูปมอซอบังเสาบังตอ
จอบแนมยามเจ้าหย่างกาย
บ่กล้าบังอาจไปหวังหยั๋งหลาย
ย่อนว่าโตต้อยต่ำส่ำนี้
มาม่ากับปลากระป๋อง
คืออาหารหลักของอ้าย
เฮ็ดงานจนคราบเหงื่อไคล
เป็นขี้เกลือเปื้อนเสื้อเก่าเก่า
เลิกงานตั้งวงยามใด๋
ถืกหมู่ใช้ให้ไปซื้อเหล้า
ใช้หนี้ค่าเน็ตให้เขา
เป็นจั่งซี้เบิดปีเบิดซาด
