ลืมแม่แล้วไป่ ผู้จากไกลไปอีกโลกหนึ่ง
ยังคงคิดถึงหรือลืม ลืมแม่แล้วบ่
หลงแสงศรีวิไลซ์ ลืมไปว่าใครยังรอ
ผ้าเหลืองกะบ่ได้เกาะ
ข้าวสากกะบ่ได้กิน
ข้าวประดับดิน สิได้กินนำเพิ่นบ่น้อ
นั่งข้างเมรุรอ ยังบ่พ้อลูกมาหา
หนึ่งปีละก็มีหนึ่งครั้ง ผู้เพิ่นคุมขังสิปลดปล่อยมา
ฮู้ เมื่อบ่น้อลูกหล่า หรือบ่หัวซาผู้ล่วงลับแล้ว
ได้แต่เลียใบตอง ของเรือเพิ่นกิน
น้ำตาริน ลูกเฮาเขาไปอยู่ไส
วิญญาณแม่ผู้หิวโหย โอดโอยฮ้องไห้ คองทาง
หลงมื้อหรือขี้คร้าน ยากงานอยู่บ่หล่า
หรือลูกยา นั้นคาเดินห้าง
ยังบ่ได้กินอิ่มเลยผู้คุมขัง ขอคอยทาง
อีกจักหน่อยเพื่อลูกค่อยมา
ได้แต่เลียใบตอง ของเรือเพิ่นกิน
น้ำตาริน ลูกเฮาเขาไปอยู่ไส
วิญญาณแม่ผู้หิวโหย โอดโอยฮ้องไห้ คองทาง
หลงมื้อหรือขี้คร้าน ยากงานอยู่บ่หล่า
หรือลูกยา นั้นคาเดินห้าง
ยังบ่ได้กินอิ่มเลยผู้คุมขัง ขอคอยทาง
อีกจักหน่อยเพื่อลูกค่อยมา
ข้าวประดับดิน สิได้กินนำเพิ่นบ่น้อ
นั่งข้างเมรุรอ ยังบ่พ้อ..ลูกมาหา