เหม่อมองดูท้องฟ้า เมื่อมองนาฬิกา ได้แต่คิดว่าเธอจะทำอะไรอยู่
สบายดีใช่ไหม อากาศเป็นยังไง รู้ไหมว่าฉันคอยจะรับฟัง
ห่างกันสุดขอบฟ้า และเข็มของนาฬิกาของเรามันเดินไม่เท่ากัน
แน่นอนว่าฉันจะรอ อย่างเดิมและทุก ๆ วัน
แม้จะทรมานแทบขาดใจ
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริง ๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อม ๆ กัน
เธอจะเคยบ้างไหม หลับตาลงเมื่อใด ได้แต่คิดถึงเธอจนฝันจนละเมอ
เปิดข้อความทุกครั้ง ก็อยากให้เป็นเธอ แอบเผลอร้องเพลงที่เธอนั้นชอบฟัง
ห่างกันสุดขอบฟ้า และเข็มของนาฬิกาของเรามันเดินไม่เท่ากัน
แน่นอนว่าฉันจะรอ อย่างเดิมและทุก ๆ วัน
แม้จะทรมานแทบขาดใจ
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริง ๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อม ๆ กัน
ฉันรู้มันไม่ง่ายเลยที่เราไม่ได้เจอกัน
ก็เพราะฝันนั้นที่ยังแสนไกล
แค่เพียงเรานั้นมีกันและกัน
สักวันพายุจะผ่าน เปลี่ยนเป็นวันที่ฟ้าสดใส
แค่คิดถึงเธอทุกนาทีที่จริงยังน้อยไป
ยิ่งห่างกัน ยิ่งรู้ว่าตอนมีเธอมันดีมากเท่าไร
คืนวันที่ไม่มีเธอ คือนานและเหงาเกินไป
เธอจะรู้บ้างไหม ว่าคิดถึงเธอแค่ไหน
คิดถึงเธอทุกวินาทีเธอคือลมหายใจ
ไม่มีเธอ ฉันคงจะทนอยู่ไม่ไหว จริง ๆ
โลกดูไม่เหมือนเดิมเมื่อเธอไป
จะรอให้ถึงวันใด ที่นาฬิกาเราหมุนไปพร้อม ๆ กัน
