เธอยืนอยู่ตรงนั้น มองกันเงียบๆไป
แววตาจากเธอนั้น ไม่มีฉันข้างใน
เวลาเดินคู่กัน ทำไมฉันเดียวดาย
ยิ่งนานยิ่งนับวัน ยิ่งเหมือนเราอยู่กันโลกคนละใบ
เธอปล่อยใจลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยมองเห็นน้ำตาฉันไหม
เธอดูเหมือนเดิมทุกอย่าง
แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่…
สัมผัสได้เพียง แค่เงา แค่เงาที่เธอให้ฉัน
ได้แอบได้อิง ได้พักและพิง ในเงาเท่านั้น
แค่เงาที่ทอดไปตามแสงไฟ ที่ยังได้อยู่ซ้อนกัน
กอดครั้งสุดท้ายที่ได้คือนานแล้วนาน…
สัมผัสกันเพียง แค่เงาของเธอและเงาของฉัน
เหมือนดั่งมีเรา มีเรา ได้แค่ในเงาตรงนั้น
แม้ยืนใกล้ๆ แต่ไกลแสนไกล หัวใจมันทรมาน
ถ้าเธอไม่รักฉันแล้ว ได้โปรดบอกกัน...
เธอปล่อยใจลอยไปอยู่ที่ไหน
เคยมองเห็นน้ำตาฉันไหม
เธอดูเหมือนเดิมทุกอย่าง
แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่…
สัมผัสได้เพียง แค่เงา แค่เงาที่เธอให้ฉัน
ได้แอบได้อิง ได้พักและพิง ในเงาเท่านั้น
แค่เงาที่ทอดไปตามแสงไฟ ที่ยังได้อยู่ซ้อนกัน
กอดครั้งสุดท้ายที่ได้คือนานแล้วนาน…
สัมผัสกันเพียง แค่เงาของเธอและเงาของฉัน
เหมือนดั่งมีเรา มีเรา ได้แค่ในเงาตรงนั้น
แม้ยืนใกล้ๆ แต่ไกลแสนไกล หัวใจมันทรมาน
ถ้าเธอไม่รักฉันแล้ว ได้โปรดบอกกัน...
ถ้าเธอไม่รักฉันแล้ว ได้โปรดบอกฉัน...