โอ โอ้ โอะโอะโอ้ย ใจเอ้ย ใจอ้ายสะเหม่น
เบิ่งตะเว็นเป็นสีโศก ส่องขอบฟ้า
งอยฝั่งโขง เฝ้ารอวันการกลับมา
กอดสัญญา ถ่าเจ้าอยู่โขงเจียม
ลืมโขงเจียมบ้านเฮาแล้วบ่ ขาดการติดต่อ คนรอมันท้อเด้ใจ
เบิ่งตะเว็น แรกขึ้นที่ผาชะนะได
กาแฟยามเช้า สองเฮาเว้าจาสื่อภาษาใจ
ฮอยฮักคืนวันฝันใฝ่ บ่จื่อใส่ใจแล้วบ่
โขงสีปูนเชื่อมมูลสีคราม ภาพความทรงจำ
ถ้อยคำบอกอ้ายให้รอ คึดพ้อยามใด คือใจสิขาดแท้หนอ
บ่โทรบ่ข่าว หลายเดือนที่เจ้าขาดการติดต่อ
โขงเจียมคนเหงาเฝ้ารอ พ่อแม่น้องคองทาง
โอ่ เด้ โอ่ เด้
จำได้บ่น้อคำ วัดถ้ำคูหาสวรรค์
พนมมือนั่งเคียงกัน ให้สัญญาบ่ลาร้าง
หลวงปู่คำคะนิง เป็นพยานดอกสักขี
สิฮักแต่อ้ายในชาตินี้ บ่หักเหเพม้าง
ไสบ่คืนต่าวโค้ง คือจั่งโขงดอกไหลหลั่ง
มนต์ดิจิตอลอ้อนแอ่วนาง ให้ลืมทางเมือบ้านซั่นบ่ หล่าเอ้ย
อ้ายต้องรอ ท้อทนอีกดนปานใด
ทักเฟซทักไลน์ กะเงียบมิดปิดการสื่อสาร
เจ้าจบลบลืม พ้อใหม่ได้ปลื้มตัดสายสัมพันธ์
โขงเจียมฮอยจำคำมั่น กี่คืนวันกะยังคิดฮอด
บ่ว่าจั่งใด อ้ายยังฮักห่วงใยตลอด
ฮักใหม่คั่นไปบ่รอด คืนมาซบอ้อมกอดอ้ายเด้อ
อ้ายต้องรอ ท้อทนอีกดนปานใด
ทักเฟซทักไลน์ กะเงียบมิดปิดการสื่อสาร
เจ้าจบลบลืม พ้อใหม่ได้ปลื้มตัดสายสัมพันธ์
โขงเจียมฮอยจำคำมั่น กี่คืนวันกะยังคิดฮอด
บ่ว่าจั่งใด อ้ายยังฮักห่วงใยตลอด
ฮักใหม่คั่นไปบ่รอด คืนมาซบอ้อมกอดอ้ายเด้อ