สองคนเฮา ข้าวปั้นเดียว กะเคยแบ่งปัน
สิอดสิอิ่มนำกัน นั่นคือสัญญา
แต่วันนี้ เป็นหยังคนดีจั่งถอดใจลา
สิ่งที่ร่วมสร้างกันมา มันเบิ่ดค่า แล้วบ่หนอนาง
อ้ายสิ้นหวัง เบิ่ดแฮงย่าง ไปสร้างฝันต่อ
สิหายใจอ้ายกะยังท้อ ยามตื่นบ่พ้อเจ้าอยู่เคียงข้าง
ไปอยู่กับไผ โสถิ่มกันได้ เขี่ยพ้นเส้นทาง
คือบ่หลูโตนกันบ้าง ไปหวั้งหวั้งเหนี่ยวรั้งบ่รอ
ส่างบ่คึดพ้อ มื้อสองเฮาฝ่าความลำบาก
บาดใกล้สิลืมตาอ้าปาก เจ้ากลับตีจากถิ่มกันลงคอ
ชีวิตที่เหลือ จักอ้ายสิสู้เพื่อไผละน้อ
มันเจ็บถืกตั๋วจ้อๆ ใจหนึ่งยังรอเจ้าหวนคืนมา
ไปส่ำสา ถึงเวลาจบอ้ายบ่ฝืน
ไปสาไปสุขทางอื่น ผู้เขาหยิบยื่นให้เจ้าหลายกว่า
ทุ่มสุดหัวใจ แต่บาดสุดท้ายน้องบ่เห็นค่า
บ่โทษผู้ใด๋ดอกหนา เมื่อเฮามาไกลสุดได้ส่ำนี้
ชาตินี้ไร้วาสนา อ้ายสิถือว่า.. บุญมา..ส่ำนี้