รู้ตัวว่ารักกันไม่ได้ ก็ยังฝืน รู้ตัวว่ายืนเกือบไม่อยู่ เมื่อต้องตัดใจ
ต่างคนต่างมีตัวจริงอยู่ในใจ เราเจอกันช้าไปใช่ไหมเธอ...
*อาทิตย์ไม่เคยขึ้นกลางคืน ก็รู้กัน ดวงจันทร์ขึ้นกลาางวัน คงแปลกตา
เป็นไม่ได้สิ่งที่เรากำลังไฝ่หา ต่อให้รอจนหมดเวลาลมหายใจ...
มีทางเดียวต้องปล่อยมือ จากคนที่รักเราสุดหัวใจ
แต่มันเลวเกินไปถ้าตัดสินใจอย่างนั้น...
** รักเสียจนผูกผันแต่ความสัมพันธ์ไม่ได้ผูกตาย
ร้อยคำอธิบายก็ยังไม่ได้เธอมาครอบครอง
ทำได้เพียงห่วงใย ได้เพียงคิดถึง ไม่มีสิทธิ์หึง ได้เพียงแค่มอง
เก็บรักหยบไว้ในห้อง ของหัวใจ...