นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่แต่โบราณ
มิได้บอกเลยว่า ชีวิตยั่งยืนเป็นอมตะ
สิ่งที่เกิดมาล้วนต้องแตกดับ
สรรพสิ่งป่นสลาย กลายเป็นผงธุลี
กระดูกกองดังภูเขา
นํ้าตาแห่งความจําพรากมากมายดังท้องทะเล
สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงชื่อ
ใครเลยจะรอดพ้นวัฏจักร
การเกิดเป็นธรรมชาติของสรรพสิ่ง
การสิ้นสุดเป็นธรรมดา
การต่อสู้เป็นสว่นหนึ่งของชีวิต
เพื่อรักษาชีวิต
การอยู่ร่วมกันเป็นสังคม
เพื่อความเสมอภาค
มะโหนกคือนักสู้ผู้เริ่มจากสองมือเปล่า