เหมือนหัวใจกำลังจะอ่อนแอ
เหมือนหัวใจกำลังจะอ่อนแรง
เสียงหัวใจยังบอกกับฉันว่าห้ามแพ้
อย่าเพิ่งนอนร้องไห้ออกมา
กี่ครั้งที่ฉันต้องทรมาณเจ็บช้ำมานานแค่ไหน
บาดแผลของฉันมันยังคงคอยตอกย้ำว่าฉันไม่ไหว
หยดน้ำที่มันรินไหลมันมีแต่เพียงรอยน้ำตา
บาดแผลข้างในยังย้ำให้ฉันต้องช้ำใจขึ้นมา
ไม่เหลืออะไรอีกแล้วทิ้งไว้แต่เพียงรอยน้ำตา
ทำไมมันต้องเป็นฉัน
เหมือนร่างกายยังมีชีวิต
แต่ข้างในนั้นตายไปแล้ว
จะให้เดินต่อไปยังไงก็เดินต่อไปไม่ไหว
ฉันเอาแต่คิดและยังคงทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา
มันได้สอนอะไรให้ฉันได้รู้หลายๆอย่าง
กี่ครั้งที่ฉันต้องทรมาณเจ็บช้ำมานานแค่ไหน
บาดแผลของฉันมันยังคงคอยตอกย้ำว่าฉันไม่ไหว
หยดน้ำที่มันรินไหลมันมีแต่เพียงรอยน้ำตา
บาดแผลข้างในยังย้ำให้ฉันต้องช้ำใจขึ้นมา
ไม่เหลืออะไรอีกแล้วทิ้งไว้แต่เพียงรอยน้ำตา
ทำไมมันต้องเป็นฉัน
