ไม่เคยบ่นสักคำ
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร
จะไปกับใครที่ไหนอย่างไง
ก็ไม่เคยตาม
ได้เพียงจับตาดู
อยากจะรู้แต่ไม่อยากถาม
เกลียดภาพซ้ำซ้ำ
ที่เธอรำคาญ เหวี่ยงใส่ทุกที
ต้องอดต้องทนกดดันเก็บมันเอาไว้
ไฟลามในใจปะทุร้อนแรงขึ้นทุกที
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม
ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน
ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรงตรง
ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม
จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ
หาคำตอบในใจ
ว่าได้ทำอะไรให้เธอ
อารมณ์แปรปรวนชวนทะเลาะเมื่อเจอ
หรือเธอมีใคร
จึงสร้างกรอบกำแพง
ให้ฉันนั้นทนไม่ไหว
สร้างบทละครบั่นทอนจิตใจ
เพื่อให้เราแยกทาง
ต้องอดต้องทนกดดันเก็บมันเอาไว้
ไฟลามในใจปะทุร้อนแรงขึ้นทุกที
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม
ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน
ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรงตรง
ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม
จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม
ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน
ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรงตรง
ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม
จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ (อย่างทารุณ)
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม โนโนโนโนโนโน โวโอ
ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรงตรง
ฉันงงที่เธอวีนใส่ โวโวโฮ
จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ